به گزارش سینماپرس، احسان علیخانی در دو پست جدا گانه در صفحه اینستاگرام خود ضمن تسلیت به مردم داغدیده کرمانشاه، نوشت:

دردِ کرمانشاه یعنی دردِ ایران. سلام و تسلیت به هموطنانِ عزیزم، و آرزوی صبر برای بازماندگانِ این مصیبت جانسوز. باید چه کرد که فراتر از شعار و جو زدگی باشه، همیشه بعد از فاجعه‌ای مثلِ زلزله که در ایران پدیده تجربه شده‌ای هست، اما بدون عبرت برای مقاوم سازی و آمادگی (بماند روزِ حساب و کتابِ آن‌هایی که بجای سقف، ساتور برای مردم ساختند) و متاسفانه بسیار دردناک و سرشارِ از قربانی، خیلی‌ها به جای کمک و دستگیری، فقط در تولید جو و راه انداختن جریان‌های بی ثمر و بدون اصولِ مدیریت بحران تلاش میکنند.

زلزله یعنی بحران، از مدلِ شدیدترین بحران، که ثانیه یعنی نجات جان انسان، و طبق اولویت ٣ مرحله برخورد داره

١- فقط آواربرداری برای نجات و درمان یعنی رفتن آدم‌های بدونِ تخصص و از سرِ صرفا نگرانی، کنجکاوی و تماشا به منطقه زلزله زده در این مرحله، هیچ کمک و تاثیری که نداره فاجعه بدتری آغاز میشه: ایجاد ترافیک، ازدحام و بی نظمی و کم کردن سرعت اعزام نیروهای متخصص مثلِ داوطلبین کار بلدِ هلال احمر، سگ‌های زنده یاب، کادرِ تخصصی اورژانس، نیروهای نظامی، حتی گیر کردن ماشین‌ها با محموله‌های اضطراری در ترافیکی که ایجاد کردیم. ٢ روزِ پیش ماشین حاملِ نیازهای ضروری هلال احمر ٢٠ ساعت در راه بوده به دلیل ترافیک، اسکانِ همین آدم‌هایی که بدونِ تخصصی رفتن، خودش معضلِ عجیبیه.

٢- اسکان موقت و رفع نیازهای اولیه (از اینجا و در جبهه پشتیبانی کارِ ما شروع میشه یعنی تا میتونیم جمع آوری نیازهای ضروری، از چادر، پتو، لباس گرم، آب و انواع کنسرو مناسب تا لوازم بهداشتی ضروری، تجربه ثابت کرده در این مرحله برای ارسال، مُدلِ تشکیلاتی و تخصصی بسیار موثرتر از ارسال‌های فردی و گروهیه، مثلِ هلال احمر، چون هم تجربه و تخصص اداره این بحرانُ داره و هم یادتون باشه داوطلبین هلال احمر که رایگان کار میکنند تمامِ عشقشون نجات انسانهاست و در ضمن بلدِ این کار و آموزش دیده هستند حتی در سطح بین المللی، و با سایرِ نهادها و دستگاهای مربوطه هماهنگ هستند، مکانیزمِ تقسیم و توزیع مایحتاج ضروری اصلا کار من و شما نیست، حتما تصاویرُ دیدین که افرادی که شخصی وسیله بردن قبلِ ورود به مناطق زلزله زده و در ترافیک وسیله‌ها کجا میره!؟ هنوز به خیلی از نقاط دور افتاده وسایل نرسیده، چون کسانی که وسیله بردن همون ابتدای ورود به مناطق زلزله زده وسایلُ توزیع میکنند و برمیگردند.

٣- تلاش برای بازگشت به زندگی عادی (معمولا در این مرحله که باید همه باشن، دیگه کسی نیست، چون هیجان و جو تموم شده و فراموش میکنیم که مصیبت اصلی همین مرحله است، یعنی از ١٠ روز دیگه که منطقه آروم میشه و بازماندگان و مصدومان، تازه میفهمن که علاوه بر از دست دادن عزیزاشون، زندگیشونم رفته، اینجا فراموشی سراغ همه میاد و اتفاقا اینجاست که راه انداختن جریان و کمپین فردی، گروهی و صنفی خیلی گره گُشاست.

این همه مهر و عشق برای کمک و همدردی زیباست و قابلِ ستایش، خدا خیر بده، برکت بده به هر کسی که خالصانه به هر نحوی کمک کرده، اما باید این عشق و همدردی کنارِ درایت و درکِ شرایط باشه، ما امدادگر نیستیم و امدادگری، تخصصِ، مهارتِ، بعضی از ما کارِ مثبتی که نمیکنیم هیچ خرابکاری هم میکنیم، وسایل ضروری و کمک‌های نقدی رو برسونید به هلال احمر، گروهای شخصی و غیر تخصصی، نقشه ندارن، آمارِ آواره‌ها رو ندارن، گستردگی زلزله رو نمیدونن، خبر از روستاهای دور افتاده و کمبودها ندارن، (یه جاهایی بیش از احتیاج وسیله بردن و یه جاهایی که بیشتر روستاها و مناطق دورافتاده هست هنوز خیلی مشکل دارن، این یعنی معضلِ بزرگ مدیریت پخش و توزیع کمک‌های مردمی) در ضمن هنوز ترافیک ایجاد شده توسط ماشین‌های شخصی، دردسر سازه، خیلی از دوستان که به بنده محبت دارن، پرسیدن کجا و چطوری کمک کنن؟ و چرا من کمپینی راه نداختم؟

در این مرحله من توصیم فقط جمعیت داوطلبان هلال احمرِ، چون از همه ما متخصص ترِ، اما برای مرحله سوم که توضیح دادم، دوره فراموشیه آدمهاست و مرحله برگشتن هموطنانِ عزیز ما در کرمانشاه به زندگیه عادیه، داریم با دوستانمون در کرمانشاه، تحقیقِ مفصل میکنیم که برای این مرحله یه جریانی با کمک شما شروع کنیم که این عزیزان در سرما احساسِ تنهایی نکنند، دعا میکنم و آرزو که این جَو و شورِ زیبا، ١٠ روزه دیگه فراموش نشه، امیدوارم این هیجان مثلِ خیلی از رویدادهای دیگه فواره‌ای نباشه که به سرعت بره بالا و به سرعت بیاد پایین، که اصلِ این فاجعه تازه از ١٠ روزِ دیگه شروع میشه، و اتفاقا در این مرحله همه و هر مدلی که جریانی راه بندازند خوبه، اما الان درمان و اسکان اولویت داره ...

بیستون کردن فرهاد نه کاریست، شگفت ... شورِ شیرین به سرِ هر که فِتَد کوهکن است تا روزِ آخر کنارِ کرمانشاه باشیم.